W wydawnictwie słowo/obraz terytoria ukazała się właśnie książka "Nekroprzemoc. Polityka, kultura i umarli" pod redakcją dr Jakuba Orzeszka i prof. dr. hab. Stanisława Rośka z Instytutu Filologii Polskiej na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Gdańskiego: To monografia z pogranicza tanatologii i nekrohumanistyki. Redaktorom udało się zaprosić do publikacji uznanych autorów, takich jak: Zbigniew Mikołejko, Leszek Kolankiewicz, Marek Wilczyński, Ewa Domańska, Dorota Sajewska, Jacek Leociak, Łukasz Musiał, ale także młodszych badaczy i badaczki, dzięki czemu zarysowują się tu różnorodne metody, języki opisu i sposoby myślenia o tym, co żywe i martwe. Nader często martwe ciała stają się narzędziem nekropolityki, która nie ogranicza się – jak pisał przed laty Michel Foucault – do prawa „skazywania na śmierć i zezwalania na życie" czy „skazywania na życie i zezwalania na śmierć", lecz obejmuje swoim zasięgiem również zwłoki. Decyduje o ich istnieniu w sferze publicznej albo nadaje im status politycznego odpadu. Jednak nekroprzemoc to także – mniej uchwytne, choć nie mniej powszechne – nadużycia symboliczne. Literatura i sztuka dostarczają niezliczonych tego przykładów. Autorzy i autorki zgromadzonych tu tekstów na rozmaite sposoby pytają o granice panowania nekroprzemocy. Odpowiedzi, jakich udzielają, pokazują, że nasze (jeszcze żywych) kontakty z nimi (już umarłymi) rzadko są bezinteresowne.
